خیمه ماه محرم زده شد بر دل مـا
باز نام تـو شده زینت هر محفل مـا

جز غم عشق تـو مـا را نبود سودایی
عشق سوزان تـو آغشته بـه آب و گل مـا

برای باغبان یاس آفریدند
علی را أشجع الناس آفریدند

وفا داری و مردی و شجاعت
یکی کردند و عباس آفریدند

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون اي دل کـه صبرم رفته از دستبخون اي دل محرم اومد از راه
بخون اجر تـو با عباس بی دست

آموخته ایم از تـو وفاداری را
خون تـو نوشت معنی یاری راای کاش کـه آب کربلا می آموخت
آن روز زچشمت آبرو داری را …

گویند “می” نمیشود از راه گوش خورد!
مـن “یا حسین” می‌شنوم مست می‌شوم

پیر همه ی بود اگر چـه او کودک بود
صبرش ز غریبی پدر اندک بودمی کرد بـه نی اشاره میگفت رباب
اي کاش سر نیزه کمی کوچک بود

اردوی محرم بـه دلم خیمه بپا کرد
دل را حرم و بارگه خون خدا کرد

خورشید کـه در بین خون، پرپر زد
آن ماه، کنار خیمه‌ها، بر سر زد

فرمود کـه مرگ سرخ از ذلت بـه
آن حنجره‌اي کـه بوسه بر خنجر زد

با یاد کشتگانش، آیینه خانه اي ساخت
آیینه دار او بود ، آیینه چید عباس

از نسل پختگان بود، خامی نکرد، باری
چون سیب سرخ افتاد، از بس رسید عباس

مـا سینه زنان رسم جنون باب نمودیم
جان و سرخود هدیه بـه ارباب نمودیم

از عمق درون ناله و فریاد نمودیم
با سینه زدن زمين لرزه ایجاد نمودیم

و داعی با سر و جان کرده اینک
ملائک را هراسان کرده اینک

الا ، اهل حرم بیرون بییید
حسین موزیک میدان کرده اینک

بی حسین بن علی احساس پیری میکنم
نی کـه پیری بلکه احساس حقیری می‌کنم

گفت سائل از چـه رو محکم بـه سینه می زني؟
گفتم از آینه ي دل گردگیری میکنم

خلائق خاک بر سر جملگی زاری کنید
محرم ماه خون آمد سوگواری کنید
ز خاک نینوا فریاد می خیزد چنین
حسینم یار میـــخواهد، وفاداری کنید

بازدلم غم گرفت دوباره ماتم گرفت
ماه محرم آمد تمام عالم گرفت

دیباچه ي عشق و عاشقی باز شود
دلها همه ی آماده ي پرواز شود
با بوی محرم الحرام تـو حسین
ایام عزا و غصه آغاز شود

درود مـن بـه محرم, محرم گل زهرا
بـه لطمه هاي ملائک, بـه ماتم گل زهرا

بر سینه ي مـن نوشته بین الحرمین
نصف قلبم با ابالفضل،نصف دیگر با حسین

دل را اگر از حسین بگیرم چـه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چـه کنم
فردا کـه کسی رابه کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چـه کنم

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تـو و طفلان تـو یاری کنیم
کاش مـا هم کربلایی می شدیم
در رکاب تـو فدایی می شدیم

باز محرم رسید، ماه عزای حسین
سینه‌ي مـا می شود، كرب و بلای حسین
كاش كه تركم شود غفلت و جرم و گناه
تا كه بگیرم صفا، مـن ز صفای حسین

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشوار بپا شد