یا حسین ستمدیده …
——
یه جائیه تـو دنیا همه ی براش می میرن / تموم حاجتا رو همه ی ازش می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه / شمیم باغ و لاله اش معطر ز عطر مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه / سینه زن حسینه ، یل ام البنینه …
——
السلام اي وادی کرببلا / السلام اي سرزمین پر بلا
السلام اي جلوه گاه ذوالمنن / السلام اي کشته هاي بی کفن …
——
کاش بودیم آن زمان کاری کنیم / از تـو و طفلان تـو یاری کنیم
کاش مـا هم کربلایی می شدیم / در رکاب تـو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله …
——
کربلا لبریز عطر یاس شد / نوبت جانبازی عباس شد …
——
دیباچه ي عشق و عاشقی باز شود / دلها همه ی آماده ي پرواز شود
با بوی محرم الحرام تـو حسین / ایام عزا و غصه آغاز شود
——
نازم آن آموزگاری راکه دریک نصف روز / دانشآموزان عالم را همه ی دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین / بعد ازآن با خون هفتاد و دو تن امضا کند …
——
دل را اگر از حسین بگیرم چـه کنم / بی عشق حسین اگر بمیرم چـه کنم
فردا کـه کسی رابه کسی کاری نیست / دامان حسین اگر نگیرم چـه کنم …
——
گویند کـه در روز قیامت علمدار شفاعت زهراست
علم فاطمه دست قلم عباس اسـت …
——
پرسیدم از هلال چرا قامتت خم اسـت ؟
آهی کشید و گفت ماه محرم اسـت …
——
باز محرم رسید، ماه عزای حسین / سینهي مـا می شود، کرب و بلای حسین
کاش کـه ترکم شود غفلت و جرم و گناه / تا کـه بگیرم صفا، مـن ز صفای حسین …
——
فرشتهها از امشب صبوی غم مینوشن / دوباره اهل جنت پیرهن سیاه میپوشن
——
با آب طلا نام حسین قاب کنید / با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید / تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد
——
باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست
باز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکست
آب دراین تشنگی از خود گذشت دجله بـه خون شد دل صحرا شکست
قاسم ولیلا همه ی در خون شدند این چـه غمی بود کـه دنیا شکست
محرم ماه غم نیست ماه عشق اسـت محرم مَحرم درد حسین اسـت
——
هر دم بـه گوش میرسد آوای زنگ قافله / این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
حلول ماه محرم ، ماه پژمرده شدن گلستان فاطمه تسلیت باد . التماس دعا
——
نام مـن سرباز کوی عترت اسـت ، دوره آموزشی ام هیئت اسـت .
پــادگــانم چــادری شــد وصــله دار ،سر درش عکس علی با ذوالفقار .
ارتش حیــدر محــل خدمتم ، بهر جانبازی پی هر فرصتم .
نقش سردوشی مـن یا فاطمه اسـت ، قمقمه ام پر ز آب علقمه اسـت .
رنــگ پیراهــن نه رنــگ خاکــی اسـت ، زینب آنرا دوخته پس مشکی اسـت
اسـم رمز حمله ام یاس علی ، افسر مافوقم عباس علی «ع»
——
عالم همه ی محو گل رخسار حسین اسـت / ذرات جهان درعجب از کار حسین اسـت
دانی کـه چرا خانه ي حق گشته سیه پوش / یعنی کـه خدای تـو عزادار حسین اسـت
——
عالم همه ی قطره و دریاست حسین / خوبان همه ی بنده و مولاست حسین
ترسم کـه شفاعت کند از قاتل خویش / از بس کـه کَرَم دارد و آقاست حسین