در این نقاشی هم تصویر خورشید و آسمان مشاهده میشود که همانطور که در بالا گفته شد، به ترتیب از امنیت، گرمی و پاکی که بر زندگی کودک حاکم است، حکایت میکند. البته از آنجا که کودک خورشیدش را در بالاترین قسمت نقاشیاش تصویر کرده میتوانیم به این نکته برسیم که او میخواهد اهداف و مقاصد آینده خود را نشان دهد. خطوط سرازیری که به نوعی انگشت آدمکهاست میتواند خستگی کودک را نشان دهد و باز در اینجا تعارض دیگری مشاهده میشود. پاهای یک آدمک باز و پاهای آدمک دیگر بسته است. پاهای باز و با فاصله نماد اعتماد به
به طور کلی خورشید در نقاشیهای کودکان نشاندهنده امنیت و خوشحالی کودک است و از گرمی و رابطه مطلوبی که میان پدر و فرزند برقرار است، حکایت میکند. در واقع به نظر میرسد این کودک رابطه خوب و راضیکنندهای با پدرش دارد. از سوی دیگر آسمان نیز که در این نقاشی به وضوح دیده میشود، نماد الهام و پاکی دنیای اوست. در طرف راست نقاشی، تصویر درخت را میبینیم که تنه باریکی دارد. اینکه کودک درخت را در سمت
خانهای که این کودک کشیده نسبت به سایر اجزای نقاشی، چندان بزرگ و با ثبات نیست که میتواند حاکی از طرد زندگی در خانهای باشد که او در آن زندگی میکند. با این حال او دودکش خانه را نیز نقاشی کرده است و با این دودکش به میل خود برای افزایش گرمای روانشناختی محل زندگیاش اشاره میکند. در واقع دودکش در نقاشی همه بچهها یک نماد مثبت است. در خانه نیز نشان میدهد صاحب نقاشی میخواهد با دیگر ارتباط برقرار کند و تعامل اجتماعی داشته باشد و در انتها میتوان به مثلثی که کودک به عنوان سقف خانه نقاشی روی کاغذ آورده اشاره کرد و گفت این بام نشانگر این است که کودک فضای تخیلی برای خود دارد.