پارس ناز پورتال

خصوصیات و نشانه های ظاهری امام عصر (عج)

مجموعه : مذهبی
خصوصیات و نشانه های  ظاهری امام عصر (عج)

1. زیبا روی نورانی

مهدی صاحب الزمان علیه‏السلام از معدود انسانهایی است كه از نهایت زیبایی صورت و اندام برخوردار است، تا آنجا كه پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در باره او فرمود: «اَلْمَهْدِیُّ طَاوُوسُ اَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَیْهِ جَلَابِیبُ النُّورِ؛ مهدی طاووس اهل بهشت است كه جامه‏هایی از نور او را در بر گرفته است.»

ای به دلها درد عشقت، جاودانه، جاودانه
می‏كشم بار غمت را عاشقانه، عاشقانه
ای كه طاووس بهشتی جلوه‏ای كن جلوه‏ای كن
تا به كی ای مرغ قدسی جای تو در آشیانه


در باره چهره آن حضرت، پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: «اَلْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی وَجْهُهُ كَالْقَمَرِ الدُّرِّیِّ اللَّوْنُ لَوْنٌ عَرَبِیٌّ؛ مهدی از نسل من است. سیمایش چون ماه تابان و رنگش عربی (گندم‏گون) است.»
و امیرمؤمنان علی علیه‏السلام فرمود: «حَسَنُ الْوَجْهِ حَسَنُ الشَّعْرِ یَسِیلُ شَعْرُهُ عَلَی مِنْكَبیْهِ وَ نُورُ وَجْهِهِ یَعْلُو سَوَادَ لِحْیَتِهِ؛ زیبا چهره و زیبا موی است و موی او بر شانه‏هایش فرو ریخته و درخشندگی چهره‏اش بر سیاهی محاسنش غلبه می‏كند.»

2. خال زیبای صورت


پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فرمود: «اَكْحَلُ الْعَیْنَیْنِ كَثُّ اللِّحْیَةِ عَلَی خَدِّهِ الْاَیْمَنِ خَالٌ؛ دیدگان مباركش سرمه كشیده، محاسن مباركش پرمو و بر گونه راست او یك خال است.»
و علی علیه‏السلام فرمود: «مهدی دیدگانی مشكی، موهایی پر پشت، چهره‏ای چون ماه تابان، پیشانی باز و درخشان، خالی [بر گونه راست] و نشانی [چون مهر نبوت در میان دو كتف] دارد.»

خال زیبای جمال دلربایت را بنازم
بوی عطر جانفزای خاك پایت را بنازم
ای صفای هر مصفا مهدی زیبای زهرا
از صفای قلب می‏گویم صفایت را بنازم
من گدایم من گدایم بر گدایان درِ تو

عزت و جاه و جلال هر گدایت را بنازم

3. قامت موزون

علامت دیگر برای زیبایی یك فرد، اندام موزون و قد و قامت متناسب اوست كه حضرت مهدی علیه‏السلام از این نعمت نیز برخوردار است.
امام صادق علیه‏السلام در این باره فرمود: «لَیْسَ بِالطَّوِیلِ الشَّامِخِ وَ لَا بِالْقَصِیرِ اللَّازِقِ بَلْ مَرْبُوعُ الْقَامَةِ مُدَوَّرُ الْهَامَةِ وَاسِعُ الصَّدْرِ صَلْتُ الْجَبِینِ مَقْرُونُ الْحَاجِبَینِ عَلَی خَدِّهِ الْاَیْمَنِ خَالٌ كَاَنَّهُ فُتَاتُ الْمِسْكِ عَلَی رَضْراضَةِ الْعَنْبَرِ؛ دراز قامت متكبر و كوتاه قامت چسبیده [به زمین كوتوله] نیست، بلكه میان قامت است، سیمایی گرد، سینه‏ای فراخ، پیشانی‏ای باز و ابروانی به هم رسیده دارد و خالی بر گونه راست اوست چون دانه مشك كه بر قطعه عنبر ساییده شده است.»

4. چهره جوان و تغییر ناپذیر


از نشانه‏های دیگری كه باعث زیبایی چهره آن حضرت شده است، این است كه بعد از قرنها به سر بردن در غیبت كبری، هنگامی كه ظهور می‏كند، به صورت جوانی است كه سیمای جوانی از آن نمایان است و گذشت زمان آن اندام زیبا را پیر و فرسوده نكرده است.
امام صادق علیه‏السلام فرمود: «اِنَّهُ مِنْ اَعْظَمِ الْبَلِیَّةِ اَنْ یَخْرُجَ اِلَیْهِمْ صَاحِبُهُمْ شَاباًّ وَ هُمْ یَحْسَبُونَهُ شَیْخا كَبِیرا؛ از امتحانات بزرگ [خداوندی] است كه صاحبشان به صورت جوانی ظاهر می‏شود، در حالی كه آنها او را پیری كهنسال تصور می‏كنند.»و در حدیث دیگر فرمود: «در صاحب الزمان نشانی از حضرت یونس هست و آن اینكه بعد از غیبتش، به صورت جوانی ظاهر می‏شود.»

یوسف كنعان عشق بنده رخسار اوست
خضر بیابان عشق تشنه گفتار اوست
موسی عمران عشق طالب دیدار اوست
كیست سلیمان عشق بر در او یك فقیر


و امام هشتم علیه‏السلام فرمود: «عَلَامَتُهُ اَنْ یَكُونَ شَیْخَ السِنِّ شَابَّ الْمَنْظَرِ حَتَّی اِنَّ النَّاظِرَ اِلَیْهِ لَیَحْسَبُهُ ابْنَ اَرْبَعِینَ سَنَةً اَوْ دُونَهَا وَ اِنَّ مِنْ عَلَامَتِهِ اَنْ لَا یَهْرَمَ بِمُرُورِ الْاَیَّامِ وَ اللَّیَالِی عَلَیْهِ حَتّی یَأْتِیَ اَجَلُهُ؛ از نشانه‏های او سیمای جوانی او در سن كهولت است كه هر كس او را ببیند، او را چهل ساله یا كمتر تصور می‏كند و از نشانه‏های او این است كه با گذشت روزها و شبها پیر نشود تا اجلش فرا رسد.»

5. قدرت بدنی وصف ناپذیر


یك رهبر جهانی علاوه بر اندام متناسب و زیبا باید كه از قدرت بدنی متناسب نیز برخوردار باشد. حضرت مهدی علیه‏السلام را هم وراثت یاری می‏كند كه دارای بدن و قدرت حیدرگونه می‏باشد و هم دست قدرت و عنایت الهی پشت سر او است و به او توان تصرف تكوینی در موجودات را داده است. در این باره امام صادق علیه‏السلام فرمود:
«اِنَّ الْقَائِمَ اِذَا خَرَجَ كَانَ فِی سِنِّ الشُّیُوخِ وَ مَنْظَرِ الشَّبَابِ قَوِیاًّ فِی بَدَنِهِ لَوْ مَدَّ یَدَهُ اِلَی اَعْظَمِ شَجَرَةٍ عَلَی وَجْهِ الْاَرْضِ

لَقَلَعَهَا وَلَوْ صَاحَ بِالْجِبَالِ تَدَكْدَكَتْ صُخُورُهَا لَا یَضَعُ یَدَهُ عَلَی عَبْدٍ اِلَّا صَارَ قَلْبُهُ كَزُبُرِ الْحَدِیدِ؛ قائم علیه‏السلام هنگامی كه ظهور می‏كند، در سن كهولت خواهد بود، ولی با سیمای جوانی و نیروی بدنی قوی كه اگر دستش را به سوی قوی‏ترین درخت روی زمین بكشد، از ریشه بر می‏كند و اگر بر كوهها بانگ بزند، سنگهایش فرو ریزد. دستش را بر هیچ بنده‏ای نمی‏گذارد، جز آنكه قلبش چون قطعه آهن محكم و استوار می‏گردد.»

از این روایت، ولایت تكوینی حضرت بر جهان هستی به خوبی نمودار می‏شود. در روایت دیگری علاوه بر قدرت تكوینیِ دست آن حضرت، به قدرت تكوینی نگاه و چشمانش نیز اشاره شده است. امیر مؤمنان علیه‏السلام در این باره می‏فرماید: «یُؤْمِی لِلطَّیْرِ فَیَسْقُطُ عَلَی یَدِهِ وَ یَغْرِسُ قَضِیبا فِی الْاَرْضِ فَیَخْضَرُّ وَ یُورِقُ؛ به مرغ نگاه [یا اشاره] می‏كند، به دست مباركش می‏افتد. چوبی را در زمین می‏كارد، سبز می‏شود و برگ می‏آورد.»

6. دو علامت دیگر


علی علیه‏السلام فرمود: «بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَی لَوْنِ جِلْدِهِ و شَامَةٌ عَلَی شِبْهِ شَامَةِ النَّبِیِّ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله؛ در پشت او دو خال [و دو علامت] است كه یكی به رنگ پوستش و دیگری شبیه خال [و مهر[ پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله است.»

7. بوی خوش


از نشانه‏های دیگر آن حضرت، بوی عطر جانفزایی است كه از آن وجود نازنین به مشام می‏رسد؛ همان گونه كه از رسول اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله استشمام می‏شد و در حدیث معروف، نقل شده: وقتی امام حسن و امام حسین و امیر مؤمنان علیهم‏السلام به ترتیب وارد شدند، بوی پیغمبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را متوجه شدند. مهدی علیه‏السلام نیز وارث چنین كسی است.
امام رضا علیه‏السلام فرمود: «وَ تَكُونُ رایِحَتُهُ اَطْیَبَ مِنْ رَایِحَةِ الْمِسْكِ؛بوی خوش او از بوی خوش مشك معطرتر است.»

گر رخ گشاید رونق افزاید چمن را
ارزان كند اِسْپر و هم مُشكِ ختن را
گل برگ رنگش ارغوان را سُخره دارد
پیچیده مویش نسترین و نسترن را


ابی نعیم محمد بن احمد انصاری از كامل بن ابراهیم كه از گروه مفوّضه بود، نقل می‏كند كه می‏گوید: نزد امام حسن عسكری علیه‏السلام رفتم و با خود گفتم: وارد بهشت نمی‏شود، مگر كسی كه عقیده من را داشته و سخن من را بگوید. بعد از سلام و برخی مسائل نزد دَرِی نشستم كه پرده بر آن آویخته بود، «فَجَاءَتِ الرِّیحُ فَكَشَفَتْ طَرَفَهُ فَاِذَا اَنَا بِفَتیً كَاَنَّهُ فِلْقَةُ قَمَرٍ مِنْ اَبْنَاءِ اَرْبَعَ سِنِینَ اَوْ مِثْلِهَا…؛ پس باد آمد و پرده را كنار زد، ناگهان كودكی چهارساله یا شبه آن همچون پاره ماه دیدم.»سپس ادامه می‏دهد:

او گفت: ای كامل بن ابراهیم! از این سخن او تنم لرزید و به من الهام شد كه بگویم: «لبیك یا سیدی؛ بلی ای آقای من!»پس فرمود: آمده‏ای نزد حجت خدا كه از او بپرسی: آیا جز كسی كه هم مسلك توست، بهشت می‏رود؟ عرض كردم: بلی قسم به خدا! پس فرمود: در این صورت بهشتیان خیلی اندك خواهند بود. قسم به خدا! حقّی‏ها داخل بهشت نمی‏شوند. عرض كردم: ای آقای من! حقّی‏ها كیستند؟ فرمود: گروهی كه [خیال می‏كنند] علی را دوست می‏دارند و به حق او قسم یاد می‏كنند، در حالی كه حق و فضل و برتری او را نمی‏دانند…. سپس پرده دوباره به حال خود برگشت؛ به گونه‏ای كه من قدرت كنار زدن آن را نداشتم.

امام حسن عسكری علیه‏السلام نگاهی متبسّمانه به من كرد، آن گاه فرمود: «چرا نشسته‏ای در حالی كه حجت خدا از حاجت قلبی و درونی‏ات خبر داد و فهماند كه حجت بعد از من كیست!»پس من بیرون آمدم و از آن روز به بعد او (حضرت مهدی علیه‏السلام ) را ندیدم.»