رونمایی خودروهایی که بسیار محبوب و خوراک آمریکایی هاست , 30 سال پیش درست در اوج دورانی موسوم به عصر طلایی خودروسازی، صنعت خودروسازی آمریکا قوی‌ترین و بزرگ‌ترین محصولات خود را روانه بازار می‌کرد. خودروهایی معروف به عضلانی‌ها.

ماسل کارها، پدیده دنیای خودرو هستند. این را چه ژاپنی‌باز باشید چه آلمانی‌باز، چه ایتالیایی دوست باشید چه انگلیسی دوست، حتماً قبول دارید. چهره‌هایی پرابهت، بدنه‌های توپُر و عضلانی و پیشرانه‌هایی قدرتمند و پرتوان.

به درستی نمی‌توان گفت که کدام یک تولیدات این خانواده از دیگران بهتر هستند. اما بر حسب آمار تولید و فروش می‌توان تعیین کرد که کدام مدل‌ها از محبوبیت و درخواست بیشتری برخوردار بوده‌اند.

همان‌گونه که در دنیای خودروهای اسپرت این فراری، لامبورگینی،‌ جگوار و پورشه هستند که حرف اول را می‌زنند، در بین خود ماسل‌ها هم هستند مدل‌هایی که بر مدل‌های دیگر حکومت می‌کنند. مانند مواردی که در ادامه معرفی کرده ایم.

یک بازیگر / پلیموث RoadRunner

بازیگرهای هالیوودی را دیده‌اید؟ چهره‌هایی جذاب با اندامی متناسب. سال ۱۹۶۸ شرکت پلیموث از زیرمجموعه‌های کرایسلر دست به تولید خودرویی زد که برای خودش یک پا بازیگر بود. رودرانر خیلی زود تبدیل به عنصر اصلی تبلیغات شد.

آن زمان قیمتش ۳ هزار دلار تعیین شده بود. قیمتی منطقی و قابل توجه. بهترین پیشرانه در نظر گرفته شده برای پلیموث رودرانر همان مدل معروف ۴۴۰ بلوک‌بزرگ (۷٫۲ لیتری) با آرایش هشت سیلندر Vشکل بود.

قدرت آن تا مرز ۴۲۵ اسب‌بخار با ۶۶۴ نیوتن‌متر گشتاور هم بالا کشیده شده بود. این خودرو از معدود آمریکایی‌های عضلانی بود که به صورت سفارشی با جعبه‌دنده ۴ سرعته دستی نیز تولید می‌شد.

هیولای ۷٫۵ لیتری / بیوک اسکای‌لارک گرن‌اسپرت GSX

در تاریخ بیوک تولیدات بسیار درخشانی دیده می‌شود. اما بی‌شک خانواده Skylarkها چیز دیگری بودند ولی به طور حتم ویرایش جی‌اس‌ایکس از این خانواده در مقامی دیگر قرار می‌گیرد. نصب این بسته بهینه‌سازی آن ایام برای مشتری هزار و ۱۰۰ دلار هزینه به همراه داشت.

حاصل کار یک اسپرت عضلانی با پیشرانه رویای ۴۵۵ بلوک بزرگ (۷٫۵ لیتری) هشت سیلندر Vشکل بود که به راحتی می‌توانست ۴۰۰ اسب‌بخار نیرو تولید کند. این خودرو سریعاً به عنوان رقیبی برای پونتیاک GTO قلمداد شد.

گشتاور وحشتناک ۵۱۰ پوندفوتی که این اسکایلارک ویژه در دور موتور عالی ۲۸۰۰ rpm تولید می‌کرد کار را در رقابت‌های یک‌چهارم مایل (۴۰۲ متر) برای شورولت و دوج سخت‌تر کرده بود. سال ۲۰۱۰ یکی از تمیزترین مدل‌های این خودرو به قیمت ۱۰۰ هزار دلار فروخته شد.

روباز رکوردشکن / اولدزموبیل ۴۴۲

بیایید دور هم اعتراف کنیم که تاریخ خودروسازی در عصر طلایی عضلانی‌ها، چنین روباز زیبایی به خود ندیده است. عبارت ۴۴۲ برگرفته از کاربراتور چهار دهنه،‌ جعبه‌دنده اتوماتیک چهار سرعته و اگزوزهای دوتایی بوده است.

جی‌ام (جنرال موتورز) و زیرمجموعه‌اش اولدز، این خودرو را طی سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۰ تولید می‌کردند ولی دوره خیره‌کننده آن در سال ۱۹۷۱ بود. اما سازنده مایل نبود قدرت را فدای بحث‌های بنزینی کند. بنا بر این با تمهیدات مهندسی کاری کرد که ۳۵۰ اسب‌بخار از پیشرانه ۴۵۵ (۷٫۵ لیتری) آن بیرون کشیده شود.

اولدزموبیل ۴۴۲ اگرچه اساساً خودروی مسابقه‌ای نبود ولی می‌توانست یک‌چهارم مایل یا ۴۰۲ متر را در ۱۵ ثانیه با سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت بپیماید. این در حالی است که سرعت نهایی‌اش ۸٫۹ ثانیه برآورد شده است.

آقای اسطوره / شورولت Camaro ZL1

، از بین تمام ماسل‌ها فقط شورولت، از بین تمام شورولت‌ها فقط کامارو و از بین تمام کاماروها فقط ZL1‌ آن هم فقط مدل ۱۹۶۹٫ قبول ندارید؟ شِوی سال ۱۹۶۶ کار را با عرضه اولین نسل از کاماروها یک‌سره کرده بود. در سال‌های بعد او جایگاهش را تثبیت می‌کرد. اما اقدام خیره‌کننده شرکت در سال ۱۹۶۹ واقعاً تحسین‌برانگیز بود.

در آن سال پیشرانه‌هایی تولید شد به نام COPO که در حقیقت ویرایشی بود مخصوص مسابقات شتاب. شورولت از این قوای محرکه عالی روی خودرویی عالی به اسم کامارو ZL1‌ بهره گرفت.

حاصل کار پدیده‌ای شد با قلب ۴۲۷ (۷ لیتری) هشت سیلندر Vشکل که به راحتی ۴۳۰ اسب‌بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه نیرو و ۶۱۰ نیوتن‌متر در ۴۴۰۰ دور در دقیقه گشتاور تولید می‌کرد. آمار نشان می‌دهد تنها ۲۰۱ دستگاه از این خودرو تولید شده است.

در ایامی که قیمت یک ماسل قدرتمند زیر ۱۰ هزار دلار بود، تنها برای تهیه پیشرانه ۴ هزار دلار از مشتری دریافت می‌شد.

پرنده تیزپا / پلیموث Superbird 440

خاص‌ترین جلوه طراحی آیرودینامیک در عصر طلایی خودروسازان عضلانی، همین سوپربرد بود و بس. ویرایش فوق اسپرت از همان رودرانر که اکنون تبدیل به یک اسطوره رویایی شده است. نکته ویژه درباره این خودرو آن است که شرکت پلیموث و در رأس هرم شرکت کرایسلر آن را تنها برای یک سال (۱۹۷۰) روی خط تولید برده بودند.

همه‌چیز این خودرو در پیشرانه‌اش خلاصه می‌شود. جایی که شاهد یک بلوک قدرتمند آلومینیومی هشت سیلندر Vشکل به حجم ۴۴۰ کیوبیک اینچ (۷٫۲ لیتر) هستیم. خروجی این نیروگاه با سیلندرهای ۱۱۰ میلی‌متری ۴۱۵ اسب‌بخار در ۴۷۰۰ دور در دقیقه اعلام شده است.

حیرت‌انگیز است که همین پیشرانه با کاربراتورهای ۶ دهنه تولید می‌شده است. با چنین قابلیت‌هایی بود که می‌توانست در رقابت‌های ناسکار با سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت از پس حریف قدری چون فورد بربیاید.

مشت آهنین / دوج Charger R.T

شاید تولید چارجر در تمام مدت بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۸ هر روز با افتخار همراه بوده باشد ولی تردید نکنید اوج خروش این آتشفشان در سال‌های ۶۸ و ۶۹ بوده است. زمانی که سری کم‌نظیر R.T با پیشرانه ۴۴۰ تولید می‌شد. یک دو درب چهار صندلی استثنایی با چهره‌ای به غایت فضایی.

ساختار و پلت‌فرم آن آنقدر خوب بود که کرایسلر به عنوان شرکت مادر مجاب شد تا از آن روی دوج کرونت و پلیموث جی‌تی‌ایکس نیز استفاده کند. اصطلاح ۴۴۰ مگنوم با این خودرو معنای بهتری پیدا کرد.

چارجرهای این سری با قلب ۷٫۲ لیتری و آن کاربراتورهای ۴ دهنه پرطنین، کمپانی کرایسلر را به سودی کهکشانی رسانده بودند. با ۳۸۳ اسب‌بخار نیرویی که تولید می‌کرد، تایرهای عقب مدام نیاز به تعویض شدن، داشتند.

آمارها نشان می‌دهد در این مدت چیزی بین ۹۶ تا ۱۰۰ دستگاه از R.T تولید شد. دوج با همین چارجر بود که در سریال معروف The Dukes of Hazzard نمایش درخشانی داشت.

مخصوص گنگسترها / پونتیاک GTO

با آن قیافه مرموز و مشکوک، بین سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۴ دل از پیر و جوان برد. آنقدر خوب بود که پونتیاک مجبور شد بار دیگر آن را بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ نیز روی خط تولید ببرد.

این مدل نسبت به اسلاف خود ۷۹ میلی‌متر طویل‌تر و ۴۵ کیلوگرم نیز سنگین‌تر شده بود. شکی نیست که بهترین مدلش همان نسخه ۶٫۳ لیتری هشت سیلندر Vشکل با ۳۶۰ اسب‌بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه قدرت و ۵۸۴ نیوتن‌متر در ۳۲۰۰ دور در دقیقه گشتاور بود.

با جعبه‌دنده ۴ سرعته ضریب کوتاهی که جنرال موتورز برایش تدارک دیده بود، شاید به نظر نمی‌آید ولی در کشمکش‌های خیابانی عملکرد خیره‌کننده‌ای از خود نشان می‌داد. به سرعت نهایی ۱۹۰ کیلومتر در ساعتی نیز می‌رسید. با همین خصوصیات شتاب یک‌چهارم مایل یا ۴۰۲ متر را نیز در ۱۴٫۵ ثانیه طی می‌کرد.

تافته جدا بافته / شورولت Chevelle

بین سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۰ شورولت چیزی از کارخانه‌اش خارج می‌کرد که انگار اصلاً یک محصول با یک برند دیگر بود. چیزی شبیه کوروت. برای خودش نام و نشان مستقلی داشت. نامش شِوِل بود. شورولت پله پله با این فرزندش بزرگ شد و رشد کرد. در سال ۱۹۷۰ برگ برنده پنهانش را رو کرد.

یک نسخه استثنایی با پیشرانه ۷٫۴ لیتری هشت سیلندر Vشکل که به طرز باورنکردنی ۴۵۰ اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. بد نیست بدانید صفر تا صد این خودرو فقط ۶ ثانیه بوده است. خواستنی بودن این خودرو از آنجا شکل می‌گیرد که تنها ۳۲۰ دستگاه از آن تولید شده بود. یکی از همین مدل‌ها چندی پیش به قیمت ۳۷۰ هزار دلار فروخته شد.

نیش زهردار / پلیموث Barracuda

تقریباً همه عضلانی‌ها پر ابهت هستند. تقریباً همه عضلانی‌ها باوقار هستند. ولی معدود هستند نمونه‌هایی که سراسر خشونت‌آمیزند. خشونت به معنای واقعی. باراکودا واقعاً این‌طور است. عمیقاً شرارت از سر و رویش می‌بارد. وقتی مدل ۱۹۷۰ آن روی کار آمد، در ظاهر و باطن نشان داد که کسی برای رقابت با او پیدا نمی‌شود.

مخصوصاً با آن پیشرانه‌های ۴۴۰ (۷٫۲ لیتری) هشت سیلندر Vشکلی که به جعبه‌دنده‌های ۳ سرعته تورک‌فلیت ضریب کوتاه متصل می‌شدند. خروجی این سری ۴۲۵ اسب‌بخار با ۶۶۰ نیوتن‌متر گشتاور بود.

ترکیبی معجزه‌آسا که هم در رقابت‌های یک‌چهارم مایل موفق می‌شد هم در شتاب صفر تا صد. بهترین نسخه باراکودا صفر تا صد را در ۵٫۶ ثانیه طی می‌کرد.  چندی پیش یک نسخه فوق‌العاده تاریخی آن به قیمت ۲ میلیون دلار فروخته شد.

سلطان مارها / شلبی GT500KR

کم‌کم حس می‌کردیم که طرفداران فورد دارند عصبی می‌شوند از اینکه هیچ‌یک از محصولات مورد علاقه‌شان در لیست نیست. پروژه KR (مخفف عبارت King of the Road به معنی سلطان جاده‌ها).

از همان زمان هم نماد معروف مار کبرا را برای خودش انتخاب کرد. برای این خودرو از یک پیشرانه ۴۲۸ (۷ لیتری) هشت سیلندر Vشکل استفاده شد.

رکورددار قدرت در بین اعضای این لیست ۱۰ نفره با خروجی ۴۸۰ اسب‌بخار. کارول شلبی از معدود تیونرهایی بود که از هنر مهندسی در ساخت خودروهای پرقدرت بهره می‌گرفت.

برای این خودرو از یک جعبه‌دنده سفارشی ۴ سرعته دستی استفاده شده بود که کارزار شتاب اولیه را برای سایر رقبا تبدیل به عزا می‌کرد. یکی از بهترین نسخه‌های این خودرو چندی پیش ۵٫۵ میلیون دلار فروخته شد.