پارس ناز پورتال

آشنایی با ورزش خاص غارنوردی

آشنایی با ورزش خاص غارنوردی

آشنایی با ورزش خاص غارنوردی,غارنوردی یک سرگرمی تفریحی برای کشف سیستم‌های دست‌نخورده و بکر غاری است (که به طور کلی برای مقاصد تجاری استفاده نمی‌شوند). در مقابل، غارشناسی مطالعهٔ علمی غارها و محیط غارهاست.

 

چالش‌هایی که در غارنوردی وجود دارد، برحسب نوع غاری که بازدید می‌شود متفاوت است،

 

 

اما علاوه بر وجود تاریکی مطلق پس از ورودی غار، نگرانی‌های دیگر اغلب شامل حرکت در سراشیبی‌ها ، عبور از معابر تنگ و باریک، و خطرات ناشی از آب می‌باشد . غواصی در غار، یک تخصص مجزا و بسیار  پرخطرتر است،

 

 

که به وسیله اقلیت کوچکی از غارنوردان انجام می‌شود که از لحاظ فنی خبره بوده و خیلی پر دل و جرئت هستند .

 

 

در ناحیهٔ مشترک میان غار نوردی تفریحی و مطالعه علمی، علاقه‌مندترین و جدی‌ترین غارنوردان، کار بررسی و کشیدن نقشه غار را انجام داده و به صورت رسمی (و معمولاً خصوصی)  نتیجه تلاش‌های خود را چاپ می‌کنند.

 

غارنوردی، عمدتاً در دههٔ 1940 و 50، و همزمان با شکل‌گیری یک انجمن کوهنوردی قابل توجه در آمریکا، محبوبیت زیادی به دست آورد. در دهه‌های اخیر، به دلیل وجود لباس‌های محافظتی و تجهیزات مدرن دیگر، دنبال کردن این ورزش به میزان قابل‌توجهی تغییر کرده است.

 

 

غار نوردی که گاهی اوقات به عنوان یک ورزش افراطی دسته‌بندی می‌شود، عموماً از نظر علاقه‌مندان طولانی‌مدت آن اینطور در نظر گرفته نمی‌شود .

 

 
تاریخچهٔ غارنوردی
فردی به نام ادوارد آلفرد مارتال، اولین فرد پیشگام در غارنوردی بود که در سال 1889 موفق به صعود و کشف غار پادیراک فرانسه شد. او تکنیک خود به وسیله طناب‌ها و نردبان‌های فلزی ایجاد کرد.

 

در طول جنگ جهانی دوم، یک تیم از آلپاین، غار دنت دی کرولز در نزدیکی گرنویلف فرانسه را اکتشاف کردند، که با عمق 658 متر، تبدیل به عمیق‌ترین سیستم کشف‌شده در دنیا در آن زمان شد. کمبود وجود امکانات در طول جنگ، تیم را مجبور کرد تا تجهیزات مورد نیاز را خودشان بسازند و این سبب نوآوری‌های فنی شد.

 

غار نورد آمریکایی، بیل کادینگتون، تکنیک تک طنابی را در اواخر دههٔ 1950 ابداع کرد. در سال 1958 دو کوهنورد سوییسی، به نام‌های جسی و مارتی با هم یک گروه تشکیل دادند، و اولین وسیله بالا فرستادن بار به وسیلة طناب به نام جومار را ساختند.

آشنایی با ورزش خاص غارنوردی

 

تمرین و تجهیزات
کلاه محکمی بر سر گذاشته می‌شود تا از سر در مقابل ضربات و سقوط سنگ‌ها محافظت کند. منبع اصلی نور غارنورد، اغلب روی کلاه آن‌ها گذاشته می‌شود تا دست‌هایشان آزاد بماند. کاوشگران دو یا چند منبع نور حمل می‌کنند، یک منبع نور اصلی است و دیگری یک جایگزین برای زمانی است که اولی از کار افتاد.

 

نوع لباسی که در هنگام غار نوردی پوشیده می‌شود بر اساس محیط غاری که کشف می‌شود و فرهنگ محلی متغیر است.

 

 

در غارهای سرد کاوشگر ممکن است یک لایه لباس اصلی گرم بپوشد که در هنگام خیس شدن هم خصوصیت عایق حرارتی خود را حفظ می‌کند. ممکن است در غارهای گرم تر لباس‌های نازک تری پوشیده شوند، مخصوصاً اگر غار خشک باشد.

 

علاوه بر تجهیزاتی که تا اینجا توصیف شد کاوشگران اغلب کوله‌ای دارند که شامل جعبه کمک‌های اولیه، تجهیزات اورژانسی، و غذا است. ظروفی برای حمل ادرار انسان نیز اغلب برده می‌شود. در سفرهای طولانی تر، ظروفی برای حمل مدفوع به بیرون از غار نیز به همراه برده می‌شود.

 

 
امنیت
غارها می‌توانند مکان‌های خطرناکی باشند. سرمازدگی، سقوط، طغیان آب، ریزش صخره، و خستگی فیزیکی خطرات اصلی هستند. نجات دادن مردم از زیرزمین، کاری دشوار و زمان‌بر است و نیاز به مهارت ، آموزش، و تجهیزات خاصی دارد.

 

خطرات امنیتی در هنگام غار نوردی را می‌توانید با استفاده از یک سری از  تکنیک‌ها به حداقل برسانید.

 

بررسی کنید که در طول زمان اکتشاف، خطر طغیان آب وجود نداشته باشد .

 

از تیم‌های چند نفری غارنوردان استفاده کنید، بهتر است حداقل 4 نفر باشند. اگر جراحتی پیش بیاید، یک نفر با مجروح می‌ماند، درحالی‌که دو نفر دیگر برای کمک بیرون می‌روند.

 

انسان‌های بیرون را نسبت به زمانی که قصد بازگشت دارید باخبر کنید. پس از یک تأخیر مناسب بدون بازگشت، این افراد یک گروه جست‌وجو را سازماندهی خواهند کرد.

 

از چراغ‌های نصب‌شده روی کلاه با باتری اضافه استفاده کنید.

 

راه‌های غار، از جهت‌های مختلف متفاوت به نظر می‌رسند. در غارهای بزرگ یا پیچیده، حتی کاوشگران باتجربه ممکن است گم شوند. برای کاهش خطر گم شدگی، مهم است زمانی که با تیم کاوشگر در غار حرکت می‌کنید، شکل نقاط کلیدی غار را به خاطر بسپارید.

 

بسیاری از محیط‌های موجود در غارها شکننده هستند. بسیاری از سنگ‌های غارها، ممکن است با کوچک‌ترین لمس، و یا ضربه‌ای به آرامی یک نفس کشیدن آسیب ببینند.

 

 

در سال 2008 محققان شواهدی پیدا کردند که تنفس کسانی که به غار می‌روند ممکن است باعث ایجاد غلظت‌های بالاتر دی‌اکسید کربن در غارها شده و منجر به افزایش دما تا 3 درجه سانتی‌گراد شود.

 

آلودگی یک نگرانی دیگر است . از آنجایی که آبی که از میان غار جاری شود در نهایت وارد جریان‌های آبی  و رودخانه‌ها می‌شود، هرگونه آلودگی ممکن است در نهایت وارد  آب آشامیدنی افراد دیگر شود و حتی می‌تواند  به طور جدی روی ظاهر  محیط اثر بگذارد.

 

گونه‌های موجوداتی که در غار زندگی می‌کنند نیز بسیار آسیب‌پذیر  هستند و اغلب یک گونهٔ خاص که در غار زندگی می‌کند  ممکن است تنها در همان جا یافت شده و در هیچ جای دیگری در جهان نتوان آن را پیدا کرد.

 

برخی از مسیرهای غار، ممکن است با نوارهای نشانه‌گذاری یا دیگر نشانه‌ها علامت‌گذاری شده باشند تا مکان‌هایی که از لحاظ  بیولوژیکی، زیبایی‌شناسی، یا باستان‌شناسی حساس هستند مشخص شده باشد.

 

 

 

منبع: 5040