فریدونی، سازنده زیورآلات موزاییکی به هنرآنلاین  گفت: من لیسانس معماری دارم و قبلا کار طراحی داخلی انجام می‌دادم. وقتی به دلیل کمبود وقت کار خود را رها کردم، تصمیم گرفتم فعالیتی داشته باشم که با رشته تحصیلی‌ام در ارتباط باشد. با توجه به علاقه‌ای که از قبل به زیورآلات داشتم ساخت زیورآلات موزاییکی را شروع کردم و چون در ایران نمونه مشابهی وجود ندارد به تولید آنها پرداختم.

او افزود: معمولا قطعات موزاییک در کارهای موزاییک‌کاری به تکه‌های بزرگ بریده می‌شوند اما من با استفاده از انبر خاص و صرف زمان زیاد سعی می‌کنم موزاییک‌ها را به شکل و ابعادی که می‌خواهم در بیاورم. البته به جز کاشی از سنگ و منجوق هم با توجه به طرحی که مورد نظرم هست در کارها استفاده می‌کنم.

فریدونی در مورد طرح کارهای خود گفت: بیشتر از طرح‌هایی استفاده می‌کنم که مورد پسند خانم‌ها باشد، مثلا نقوش اسلیمی طرفداران زیادی دارند. با توجه به اینکه نمونه داخلی از این کارها وجود ندارد و در زیورآلات خارجی هم به ندرت چنین کاری موجود است، من سعی می‌کنم کارهای جدیدی بسازم.

او با اشاره به اینکه استفاده از زیورآلات بسیار سلیقه‌ای است، افزود: افراد خاصی کارهای من را می‌پسندند. همان‌طور که پوشش افراد نشانه شخصیت آنها است، انتخاب زیورآلات هم تفکر و سلیقه فرد را نشان می‌دهد. بعضی از کارها در زمانی خاص خیلی فراگیر می‌شوند و همه از آنها استفاده می‌کنند اما بعضی از کارها همیشه ماندگار هستند.

فریدونی در مورد تاثیر معماری بر کار خود گفت: کار با موزاییک، سیمان، ماسه و… مرتبط با رشته‌ام بوده و حتی شناخت من از موزاییک به دلیل تحصیل من در رشته معماری است. در بعضی از کارها هم برای کنار هم قرار دادن قطعات از آجرچینی الهام گرفتم. ماده مورد استفاده در کارهای من سنگ یا موزاییک است و بعد از آماده کردن پایه کار، قطعات روی آن چیده شده و ملات گچ روی آن ریخته می‌شود.

او مشکل اصلی فعالیت در این زمینه را محل فروش دانست و گفت: مهم‌ترین موضوعی که می‌تواند به ما کمک کند فراهم آوردن محلی برای ارائه آثار است، چون داشتن جای مشخص برای عرضه آثار به بودجه زیادی نیاز دارد. ارائه کارها در اینترنت هم به دلیل اینکه مخاطب نمی‌تواند آنها را از نزدیک ببیند و لمس کند باعث می‌شود عده کمتری آنها را خریداری کنند.