پارس ناز پورتال

درباره سروانتس نویسنده اثر دون کیشوت

درباره سروانتس نویسنده اثر دون کیشوت

درباره سروانتس نویسنده اثر دون کیشوت 

سروانتس کسی بود که به دلیل شرایط زندگی به نویسندگی و نوشتن آثاری که در ذهن داشت روی آورد و در آخر هم توانست یکی از برترین رمان های تاریخ را بنویسد. شغل محبوب کسی که اولین رمان دنیا یا به روایتی همچنان «بهترین رمان دنیا» سربازی بود. میگل د سروانتس در سال 1547 در شهر آلکا د انارس اسپانیا زاده شد.

 

پدرش پزشک دوره گرد تندگستی بود که پیوسته از شهری به شهری دیگر مهاجرت می کرد. به همین خاطر بود که سروانتس نتوانست تحصیلات منظمی داشته باشد. با این حال، شوق به مطالعه از نوجوانی در او جوشید.
درباره سروانتس نویسنده اثر دون کیشوتسروانتس در 22 سالگی به خدمت سفیر پاپ در دربار فیلیپ دوم درآمدو با او به ایتالیا رفت. مدتی کوتاهی در خدمت سفیر بود و پس از آن به سربازی روی آورد. در جنگ با عثمانی رشادت بسیاری از خود نشان داد و در همین جنگ بود که دست چپش را از دست داد. پس از دوران نقاهت دوباره به میدان جنگ روی آورد.

 

با ماجراهای بسیاری روبرو شد. هنگامی که از جنگ به مرخصی رفت در بازگشت کشتی آنها مورد هجوم دزدان دریایی قرارگرفت. به اسارت درآمد و پنج سال در الجزایر بردگی کرد.بارها تلاش کرد که فرار کند اما شکست می خورد تا این که خانواده اش با پرداخت مبلغ هنگفتی او را بازخریدند.

 

پس از بازگشت به اسپانیا سروانتس برای تامین معاش به نمایش نویسی پرداخت. طی سال های دهه 1580 بالغ بر سی نمایش نامه نوشت که مورد استقبال قرار گرفتند از میان آن نمایش نامه ها تنها دو نمایش نامه از گزند روزگار در امان مانده است. در همین دوره بود که نوشتن قصه ی عاشقانه را نیز آزمود. اما چندان موفق نشد زیرا قریحه شاعری نداشت.

 

سروانتس پس از این دوره به خدمت دولت مشغول شد. در همین دوره بود که به علت ناآشنایی با امور دیوانی و کسرآوردن وجوه مالیاتی به زندان افتاد و بار دیگر به سبب قتلی که هیچ نقشی در آن نداشت. سروانتس پس از پنجاه سالگی به نوشتن «دن کیشوت» پرداخت. طرح این رمان را در زندان ریخته بود.

 

در ژانویه 1605 قسمت اول دن کیشوت منتشر شد و به محض انتشار مورد استقبال فراوان قرار گرفت به طوری که در همان سال اول انتشار 6بار تجدید چاپ شد. سروانتس هدفش را از نوشتن دن کیشوت چنین بیان کرده است:«من نیز منظوری جز این نداشتم که مردم را از داستان های عجیب و غریب و لوچ و بی معنای پهلوانی بیزار سازم،

 

و چون انتشار کتاب واقعی دن کیشوت ضربتی مرگبار بر این نوع داستانسرایی خورده است اکنون افتان و خیزان می رود و بی شک از این ضربت سهمگین که بر سرش خورده است به یکباره خواهد افتاد آمین!»
درباره سروانتس نویسنده اثر دون کیشوتقسمت دوم دن کیشوت ده سال پس از انتشار جلد اول منتشر شد یعنی در سال 1615. قبل از سروانتس نویسنده دیگری به این گمان که سروانتس پیر دیگر توانایی نوشتن قسمت دوم را ندارد کتابی را به عنوان قسمت دوم دن کیشوت منتشر کرده بود. سروانتس در پایان قسمت دوم دن کیشوت این پهلوان نحیف را کشت

 

تا شخص دیگری باز هوس نکند جلد دیگری به داستان او اضافه کند.نخستین قسمت دن کیشوت در سال 1612 به انگلیسی ودر سال 1614 به فرانسوی ترجمه شد. سروانتس به اوج شهرت رسید اما این شهرت ثروتی ثروتی را برای او به ارمغان نیاورد و نویسنده این شاهکار همچنان کهنه سربازی پیر و فقیر باقی ماند.
سروانتس یک سال پس از انتشار جلد دوم دن کیشوت در 68 سالگی در سال 1616 در گذشت.

 

«دن کیشوت و سانچو پانزا سلاحدار و مهتر او ، دو روی سکه ی روح آدمی را آشکار می سازد، یکی خیالپروری ماجراجویانه ی دن کیشوت که با وجود ناتوانی قصد دارد با دست زدن به اعمال پهلوانی و شوالیه گری به کمال مطلوب دست یابد و دیگر واقع بینی و ساده دلی سانچو که با صدافت و وفاداری در کنار ارباب می ماند،

 

در همه ی خطرها حضور می یابد و بی آن که به خیال بافی های او ایمان داشته باشد، آن را نفی نمی کند. این دورنمای روح انسانی که در وجود هر فرد با تناسب و اندازه های مختلف آمیخته است، در دو شخص بکلی متضاد تجلی می کند، همچون دو قطب عالم انسانی.

 

دون کیشوت که در وهله ی اول رمانی مسخره آمیز و خند آوره به نظر می آید، در واقع سرشار از انتقاد و هجوی است از رمان های پهلوانی و شوالیه گری که مردم عصر را دیوانه ی خود ساخته بوده است. »

 

میگل دو اونامونو فیلسوف اسپانیایی میراث دن کیشوت را چنین می داند:

«دن کیشوت خودش را مضحکه کرد، اما آیا از غم انگیزترین مضحکه ها ،مضحکه ی درونی، مسخره کردن خودش را در پیشگاه روح،خبر داشت؟ تصورش را بکنید که میدان مبارزات دن کیشوت، عرصه ی روحش باشد، تصورش را بکنید که او در دلش می جنگد که قرون وسطی را از چنگال رنسانس برهاند،

 

و گنجینه ی کودکی اش را محفوظ نگه دارد. به گزارش پارس ناز تصور کنید دن کیشوت، دن کیشوت درونی و باطنی است و سانچو در کنار او سانچوی قهرمان و درونی است. در این صورت هیچ جنبه ی کمدی در این تراژدی می بینید؟…
درباره سروانتس نویسنده اثر دون کیشوتمی پرسید دن کیشوت از خودش چه گذاشت؟ جواب می دهم خودش را باقی گذاشت و یک آدم زنده، یک آدم جاویدان به همه ی تئوری ها و فلسفه ها می ارزد.ملت های دیگر از خودشان قانون و قاعده باقی می گذراند و ما روح. سان ترسا به هر قاعده و قانون و به هزاران نقادی ناب می ارزد…

 

دوباره با این سوال روبرو می شویم که دن کیشوت چه گلی سر فرهنگ زده است؟ جواب این است که کیشوتیسم. و این کم چیزی نیست. این خودش یک طریقت کامل است، شناخت شناسی کامل است، زیبایی شناسی کامل، منطق کامل و اخلاق کامل و برتر از همه یک مذهب کامل است. بله اقتصاد کامل همه ی چیزهای ابدی و الهی است . امید کامل به چیزی است که عقلاً باطل است.»