رقابت یک تنه شورولت با ماشین های ژاپنی 

شورولت ماشین نامدار آمریکایی است که یک برند بسیار معتبر و با ابهت محسوب می گردد.سابقه طولانی شورولت ما را به یاد فیلم های قدیمی آمریکایی هم می اندازد. آیا شورولت مالیبوی جدید می‌تواند در بین سدان های میان‌سایز جایی برای خود دست و پا کند؟چرا مالیبو در بین سدان های میان‌سایز این‌چنین سروصدا به پا کرده است؟

دلیل خاصی وجود ندارد، به‌جز اینکه ما تصمیم گرفته‌ایم تا مالیبوی جدید و رقبای سرسختش را در هوایی دل‌چسب و مکانی بی‌نظیر به بوته‌ی آزمایش بگذاریم. پس با ما همراه باشید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید. شاید با دیدن نتایج شگفت‌زده شوید!

برای اینکه قیمت خودروها و همچنین ابعاد مقایسه واقعی و حقیقی باشد، ما پیشرانه‌های پایه را برای تمامی خودروهای حاضر در تست انتخاب کرده‌ایم. درحالی‌که باقی رقبا از پیشرانه‌های مرسوم تنفس طبیعی با حجم‌های 2.4 تا 2.5 لیتر استفاده کرده‌اند، مالیبو با پیشرانه‌ای 1.5. مجهز به توربوشارژر به میدان نبرد آمده است.

LT قدم‌های بزرگی برداشته و با تجهیزاتی که دارد به گران‌ترین خودروی حاضر در تست بدل شده است. هرچند می‌توان از سانروف 1150 دلاری که ما فقط یک‌بار بازش کردیم تا ببینیم آیا کار می‌کند می‌تواند آسان باشد. با فراموش کردن سانروف، مالیبو به دومین خودروی ارزان گروه تبدیل می‌شود.

ما همیشه هوندا آکورد را تحسین کرده‌ایم و حضور تقریباً همیشگی این خودرو در میان در برنده‌ی سال، جایگاه آکورد را مستحکم‌تر از همیشه می‌کند. نسخه‌ی پیشنهادشده برای خرید با گیربکس دنده‌ای است اما در این تست ما این فرصت را یافتیم تا با گیربکس CVT هم تجربه‌ای داشته باشیم.

آکورد با دست پر از مجموعه‌های ایمنی به میدان آمده که ازجمله‌ی آن‌ها می‌توان به سیستم‌های ضد تصادف اشاره کرد که طبیعتاً به قیمت کلی خودرو اضافه می‌شود. با برچسب قیمتی 26900 دلاری، آکورد اسپورت دومین خودروی ارزان‌قیمت مقایسه لقب می‌گیرد.

مزدا 6 همیشه مظلوم بوده است! به‌عنوان برندی B مطرح بوده که هنوز در ژاپن ساخته می‌شود و زیر سایه‌ی بزرگان قرار دارد. به ازای فروش بیش از 7 کمری تنها یک مزدا 6 فروخته می‌شود. اما فارغ از همه‌ی این‌ها، مزدا 6 رقیبی قابل و توانا است. اگر مالیبو تلاش می‌کند تا جایی در منوی انتخاب خانواده‌ها پیدا کند،

این مزدا 6 است که جای خود را ثابت نگه‌داشته است. مزدا 6 فعلی در سال 2014 معرفی‌شده اما فیس لیفتی را در سال 2016 تجربه کرده و نمایی جذاب‌تر را به نمایش گذاشته است. باوجود 3 تریم قابل سفارش، تورینگ ما مدل میانه است، با پیشرانه‌ای 2.5 لیتری و 184 اسب بخاری و گیربکسی 6 سرعته و اتوماتیک. خودروی تست ما فقط یک آپشن دارد: رنگ قرمز Soul 300 دلاری!

نوبتی هم که باشد نوبت پدربزرگ است، پیشکسوت این سگمنت یعنی تویوتا کمری! با رنگ آبی بدنه و رینگ‌های 18 اینچی آلومینیومی، کمری دلرباتر به نظر می‌آید. مدل حاضر در تست SE است که با رنگ آبی بدنه و صندلی‌های آبی و نشان‌دهنده‌های آبی (واقعاً آبی را دوست خواهید داشت!) طعمی جدید را پیشنهاد می‌کند.

همه‌ی این مزه‌ها 1875 دلار به قیمت اصلی اضافه می‌کنند. اگر آبی را دوست ندارید، سفید صدفی هم انتخاب خوبی است. تنها آپشن انتخابی ما سیستم اطلاعات سرگرمی و ناوبری است که 525 دلار آب می‌خورد.با این تفاسیر، مالیبو باید در برابر دو تن از غول‌های بازار یعنی آکورد و کمری و یکی از قدر قدرت‌ها یعنی مزدا 6 قد علم کند.

در این سگمنت رقبای دیگری هم وجود دارند اما ما این 4 خودرو را برگزیده‌ایم. برخی از رقبا که در خارج گود حضور دارند، در آینده این شانس را خواهند داشت که با برنده‌ی این رقابت سرشاخ شوند.

رتبه‌ی چهارم: تویوتا کمری SE 2016

تویوتا کمری جعبه‌ابزار دنیای خودرو است، مکانی که آرامشی قابل پیش‌بینی و ارزش بالایی را دریافت می‌کنید اما از لذت و هیجان خبری نیست. لباس جدیدی که کمری برای سال 2015 پوشیده به‌قدر کافی جذاب است و همانند مک‌دونالدهای بازطراحی شده تازه، مدرن و دلپذیر به نظر می‌آید.

با راندن کمری به‌آسانی قانع می‌شوید که تویوتا علاقه را گم‌کرده است، برخلاف مدارک واقعی که رئیس آکیو تویودا دوست دارد و از پرفورمنس دنیای خودرو درک می‌کند. پیشرانه‌ی بسیار مهربان 2.5 لیتری کمری در اسارت بدنه‌ی سنگین این خودرو قرار دارد

و به‌عنوان دومین خودروی سنگین گروه، شتاب صفرتا 96 کیلومتری 8 ثانیه‌ای برای این خودرو ثبت‌شده است. با تلقی ضعیف‌ترین ساختار گروه، سواری کمری کمی کند است و لرزش‌های منتقل‌شده از طریق کف و ستون فرمان خودرو به‌خوبی دیگر اعضا کنترل نشده است.

در روی جاده، گیربکس 6 سرعته برای انتخاب بهترین دنده تقلای زیادی می‌کند و احساس سردرگمی به کمری می‌بخشد. فقط شگفت‌زده شدیم که کمری بهترین زمان تست اسلالوم را ثبت کرد!

کمری اما شایستگی‌های خودش را دارد. سکوت خودرو بسیار عالی است. کمری سانروفی با قیمت بسیار کمتر از مالیبو دارد و ما بابت این قضیه از تویوتا قدردانی می‌کنیم. دوستان اظهار داشتند که صندلی‌های عقب برای دو و سه سرنشین بالغ بسیار راحت است و فضای پا و زانوی زیادی وجود دارد.

درب صندوق را بازکنید و فضای بار فراخی به شما خوشامد می‌گوید. البته صندلی‌های عقب کمری تقریباً به‌صورت تخت جمع نمی‌شوند.

مشکلی نیست که تویوتا کمری با رنگ آبی شفاف و رنگ آبی صندلی‌ها و تریم داخلی آبی پوشیده شده است. در زیر پوست خودرو، همه‌ی کمری‌ها طلایی هستند.

اینجا موردی وجود دارد که خودروهای حوصله سر بر قیمتی برابر با خودروهای جذاب دارند. چه باید به شما گفت اگر اولی را انتخاب کنید؟

نقاط قوت: قیمت مناسب در برابر تجهیزات دریافتی، بهترین صندلی‌های عقب برای دو یا سه سرنشین، بهترین انتخاب برای طرفداران رنگ آبی

نقاط ضعف: سواری خسته‌کننده، صندلی‌های عقب کاملاً تا نمی‌شوند، گیربکس سردرگم، تونل دسترسی کوچک به صندوق‌عقب

رتبه‌ی سوم: هوندا آکورد اسپورت

همانند کمری، آکورد هم زرق‌وبرق دار نیست. تریم اسپورت جدید کمکی به استایل غیر استادانه‌ی این خودرو نمی‌کنند. استایلی با روکش‌های پلاستیکی و رینگ‌های بیش‌ازحد بزرگ 19 اینچی که سواری را سخت‌تر از آنچه که باید باشد می‌کند.

زمانی که پشت فرمان قرار بگیرید، می‌توانید برخی زشتی‌ها را فراموش کنید. فرمان سبک و خطی آکورد جذاب بوده و کنترل حرکات بدنه در حد سدان های اسپورت احساس می‌شود و باعث می‌شود احساس کنید که خودرو سبک‌تر از مقدار اعلام‌شده است. پاسخ پدال ترمز خوب است و قدت پیشرانه به حدی است

که آکورد را به دومین خودروی سریع گروه در تست یک‌چهارم مایل تبدیل می‌کند. یکی از تست کنندگان می‌گوید: “اینجا یک روح وجود دارد.” چیزی که در بسیاری از خودروهای رقیب دیده نمی‌شود.

میزان نرمی صندلی‌ها در سطح بالایی قرار دارد و سفرهای طولانی را لذت‌بخش می‌کند. مواد استفاده‌شده در داخل کابین هم به‌دوراز هرگونه بی‌کیفیتی است. برخی فکر می‌کنند که آکورد خوش‌قیافه است و از کمپانی‌ای که با آیرتون سنای فقید همکاری داشته جز این انتظار نمی‌رود.

همه‌ی نویسندگان در دوست‌نداشتن گیربکس CVT متفق‌القول هستند. گیربکس CVT هیچ اثری بر صرفه‌جویی در مصرف سوخت ندارد. ما را قبول ندارید؟ رتبه‌بندی‌های EPA را ببینید، جایی که آکورد رتبه‌ی متوسطی را به دست آورده است. همچنین این گیربکس مجبور است تا برای انتخاب دنده‌های متناسب با شرایط مختلف کنار بیاید.

می‌دانیم که گیربکس‌های معمولی سنتی هستند اما آن‌ها به‌خوبی کار می‌کنند. در برخی شرایط ممکن است با خود بگویید که چرا هوندایی که استاد پیشرانه‌های احتراق داخلی است، حالا خودروهایی تولید می‌کند که گریه و زاری می‌کنند.

استایل یک خودرو موضوعی شخصی و درونی است بنابراین ممکن است که شما طراحی آکورد را بیش از ما بپسندید. خب اشکالی ندارد اما ما همچنان منتظر دیدار کسی هستیم که خودروها و همچنین گیربکس‌های CVT را دوست داشته باشد.

برخی چیزها هستند که مایلید تا هوندا به آن‌ها توجه نشان دهد مثل فقدان دکمه‌ی خارجی بازکننده‌ی صندوق‌عقب.به‌علاوه به‌جای اینکه دکمه‌ی بازکننده‌ی درب باک همانند مالیبو فشاری باشد، هنوز هم به‌صورت دستی و با اهرم قرارگرفته در کف خودرو باز می‌شود.

همچنین صفحه‌ی نمایشگر سرعت دیجیتال در کامپیوتر سفری وجود ندارد. آکورد هنوز هم از خودروهای موردعلاقه‌ی ماست اما این بار باوجود رقبای دیگر، بهتر است که نگاهمان را تغییر دهیم.

نقاط قوت: هدایت لذت‌بخش، کنترل بدنه‌ی همانند BMW، دید 360 درجه

نقاط ضعف: گیربکس CVT نه‌چندان جالب، نمای ظاهری ساده، فقدان دکمه‌ی بازکننده‌ی صندوق از بیرون

رتبه‌ی دوم: شورولت مالیبو LT 2016

آیا می‌توانیم به آنچه می‌بینیم اعتماد کنیم؟ آیا می‌توانیم این‌همه مالیبو را دوست داشته باشیم؟ درنهایت ما تسلیم جادوی این خودرو شدیم. مالیبو هم مشکلات خود را دارد اما درنهایت کلاهمان را به احترامش برمی‌داریم.

ابعاد این خودرو دوست‌داشتنی هستند و بافاصله‌ی 282 سانتی‌متری بین محورها و صندلی‌های عقب بزرگ فضای خوبی را فراهم می‌کند. اکثر خودروهای دیفرانسیل جلو حداقل یک نقطه‌ضعف ازجمله خط کاپوت بالا دارند اما این مسائل درباره‌ی مالیبو صدق نمی‌کند.

نما داخلی توجهات را به خود جلب می‌کند. صندلی‌های عقب جادار هستند و تونل دسترسی به صندوق‌عقب که در آکورد و کمری کوچک است در این خودرو از فضای زیادی برخوردار است. مالیبو در تصادفات از محکم‌ترین‌ها بوده، این در حالی است که با 1432 کیلوگرم وزن، مالیبو سبک‌ترین خودروی تست است. کاپوت آلومینیومی کمک شایانی به این موضوع کرده است.

برخی موضوعات همانند محل کوچک چتر در درب‌های جلو و فرمان تلسکوپی جالب ثابت می‌کنند که افرادی هستند که به جزئیات اهمیت می‌دهند. مکانسیم باز کردن صندوق مالیبو بهترین است: دکمه‌ی خارجی وجود دارد که زمان باز بودن خودرو کار می‌کند و کارایی جالبی دارد.

برخی افراد دقیق درباره‌ی شاسی این خودرو هم ‌نظر داشته‌اند. مالیبو با هوشیاری و پایداری پیچ‌ها را طی می‌کند. ساختار سفت و محکم این خودرو احساس ساخت خوبی را ایجاد می‌کند و پیشرانه‌ی 1.5 لیتری کوچک مالیبو پرقدرت است. پیشرانه و گیربکس 6 سرعته هماهنگی خوبی باهم دارند و این گیربکس سنتی به‌صورت عالی کار خود را انجام می‌دهد.

در کل شورولت مالیبو نه مثل مزدا اسپورت است و نه همانند کمری خواب‌آلود احساس می‌شود. به‌جای آن، مالیبو توازن مناسبی از آرامش کابین و سواری هوشمند را به نمایش می‌گذارد.

همه‌ی خودروها حداقل برخی پلاستیک‌های ارزان‌قیمت را استفاده می‌کنند اما شورولت هنوز هم در پنهان کردن این موارد خوب عمل نمی‌کند. درحالی‌که دیگر خودروسازان از تکنیکی استفاده می‌کنند که مشاهده‌ی پلاستیک را کاهش می‌دهد، مالیبو این ارزانی را به نمایش گذاشته و به آن افتخار می‌کند.

از معایب دیگر می‌توان به دکمه‌ی تعویض دنده در دسته‌دنده اشاره کرد که حالتی زمخت دارد. همچنین ستون‌های A اندکی پهن‌تر هستند. باک خودرو هم گنجایش 49 لیتر سوخت را دارد که می‌توانست بیش از این‌ها باشد. درهرحال بازگشت شورولت به میدان نبرد را تبریک می‌گوییم.

نقاط قوت: هدایت‌پذیری عالی، پیشرانه‌ای سریع، بهترین ترمزهای تست
نقاط ضعف: برخی جزئیات ارزان‌قیمت، باک سوخت کوچک، ستون‌های A بزرگ

رتبه‌ی اول: مزدا 6 i Touring

آیا ارزشش را دارد که با خرج بیشتر خودرویی زیبا ساخت؟ مزدا می‌گوید نه و با نمایش 6 آن را ثابت می‌کند. این خودرو از نمای دلپذیر داخلی و خارجی سود می‌برد و ازنظر قیمتی هم در رده دومین خودروی ارزان‌قیمت این تست قرار می‌گیرد. برخلاف آکورد یا مالیبو، این مزدا خودرویی است که لیاقت استفاده از رینگ‌های 19 اینچی را دارد و کابین خودرو هم امسال با موارد بهتری ساخته‌شده است.

در مقایسه با شورولت، مزدا استفاده از مواد ارزان‌قیمت را محدود کرده و آن‌ها را از دید پنهان کرده است. صفحه‌نمایش داشبورد مزدا 6 تنها نمونه‌ای است که از کنترل انگشتی بین صندلی‌ها استفاده می‌کند.با تا شدن کامل صندلی‌های عقب، مزدا 6 فضای کاملی را فراهم می‌کند.

مزدا تنها خودرویی است که از بالابرهای اتوماتیک برای هر چهار پنجره استفاده می‌کند. هیچ خودروی حاضر در تست نمی‌تواند پیچ‌ها را همانند مزدا طی کند. هدایت و سواری خودرو فرز و چابک بوده و حرکات بدنه نیز به‌خوبی کنترل‌شده‌اند. پیشرانه‌ی 2.5 لیتری مزدا 6 بهترین زمان درگ را در این تست ثبت نموده است،

این در حالی است که مصرف سوخت مزدا هم کمتر از همه‌ی رقبا به شمار می‌آید. گیربکس خودرو هم با فشردن دکمه‌ی اسپورت رنگ عوض می‌کند. این گیربکس از تعویض‌های سریعی بهره می‌برد و معکوس‌های آن هم لذت‌بخش است.

مسئله‌ای که وجود دارد، نویزهای داخل کابین است که البته با وجود رینگ‌های 19 اینچی و لاستیک‌های دانلوپ مورد عجیبی به شمار نمی‌آید. نکته‌ی دیگر به فرمان خودرو برمی‌گردد که به‌اندازه‌ی دیگر رقیبان جابجا نمی‌شود و بنابراین ممکن است که افراد بلندقد کمی اذیت شوند.

مزدا 6 سریع‌ترین، کم‌مصرف‌ترین، هیجان‌انگیزترین و ارزان‌ترین خودروی موجود در این مقایسه است و همین‌جا هم برنده اعلام می‌شود.مزدا 6 ممکن است که خودرویی برای همه نباشد اما قطعاً خودروی خانواده برای خانواده‌هایی است که از رانندگی لذت می‌برند.

نقاط قوت: نمای ظاهری زیبا، فرمان و سیستم تعلیق جذاب، حالت اسپورت مزدا 6 را به یک خودروی فرمول 1 تبدیل می‌کند، کیفیت خوب

نقاط ضعف: نویزهای لاستیک‌ها، کورس پدال ترمز زیاد، حرکت کم ستون فرمان

جدول مشخصات فنی

سایت پدال