برخی از والدین هستند که کودکان خود را بسیار پاکیزه بزرگ می کنند و کودک آن ها حق رفتن به پارک یا حیاط یا باغچه را ندارد.کاملا طبق اصول بهداشتی رفتار میکنند و به شدت به پاکیزگی اهمیت میدهند. این افراد ابدا به کودکشان اجازه نمیدهند در حیاط یا پارک یا هر محیط باز دیگری بازی کند که مبادا میکروب یا باکتری به او برسد.
در مقابل، برخی از والدین نیز به قدری نامرتب و بیاهمیت به پاکیزگی هستند که حتی بهداشت فردی خود و کودکشان را به درستی رعایت نمیکنند. اما خط قرمز تمیزی و کثیفی دقیقا کجاست؟همانطور که میدانید جرمها و میکروبها همه جا وجود دارند.
اما پیش از اینکه به سمت کودک حمله ببرید که توپش را به سمت دهانش نبرد، بد نیست بدانید که طبق آمار، کودکان زیر دو سالی که تا حد قابل قبولی در معرض آلودگی قرار میگیرند، در آینده به آلرژی و بیماریهای ناشی از التهاب مبتلا نمیشوند.
سیستم ایمنی بدن ما، دارای نوعی سنسور محافظتی است که به محض تماس ما با چیزی که میدانیم بد است، تحریک میشود. ما در وهله اول نمیدانیم که با چه نوع ویروس یا میکروبی روبهرو هستیم. اما بدن ما، هر لحظه که با ویروس جدیدی روبهرو میشود، آن را نابود میکند و آنتیبادیهایی تولید میکند که ما را در آینده در برابر این ویروس محافظت میکند
این فرآیند در بدن افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند به درستی انجام نمیشود و تحقیقات نشان میدهند که این افراد در دوران کودکی بسیار تمیز بودهاند.قطعا تمامی میکروبها خوب نیستند اما ما میدانیم که آنها همه جا هستند و برای همیشه وجود خواهند داشت.
ما نمیگوییم که اجازه دهید کودکتان در توالت دستش را به همه جا بمالد، زیرا مشخص است که باکتریهای آنجا میتوانند بیماریزا باشند، اما چمنهای داخل پارکها یا خاک باغچه آنقدرها هم آلوده به ویروس یا میکروب نیستند. گاهی بر هم زدن تعادل بد نیست.
علاوه بر اینکه باید در حفظ بهداشت فرزندتان و محیط زندگیاش تلاش کنید، گاهی اوقات لازم است به ویژه در سنین زیر دو سال، اجازه دهید کودک در معرض آلودگیهای مختصری قرار بگیرد تا سیستم ایمنی قویتری در آینده داشته باشد.