زندان های مخوف بسیاری در دنیا وجود دارند،اما هیچکدام از آن ها از نظر شورش و ناامنی به زندان های برزیلی نمی رسند. جنایت و شورش در این زندان ها موج می زند. درست است که همه زندان ها محیطی خشن و ترسناک دارند، اما مکانی که امروز قصد داریم به آن بپردازیم، با تمامی ندامتگاه ها تفاوت دارد.
زندانی که تصمیم داریم درباره آن صحبت کنیم، «پدریناس» نام داشته و بزرگترین ندامتگاه در ایالت مارانیائو به شمار می رود. این مکان در گذشته یکی از خشن ترین زندان های برزیل محسوب می شد، اما ماموران دولتی جدید، مقامات تازه وارد زندان و مسئولان دستگاه قضایی، در طول دو سال اخیر بیشتر نا آرامی ها را کنترل کرده اند.
در سال ۲۰۱۳ میلادی، بیش از ۶۰ تن از زندانیان کشته شدند. سر سه تن از آن ها در طول شورش از تن جدا گشت. بیشتر این اتفاق ها، به خاطر سلول های شکسته و قرار گرفتن زندانیان در کنار حریفانِ دار و دسته های مختلف در حیاط و راهرو ها است.
مسئولان اخیرا این سلول ها را تعمیر کرده اند و به این ترتیب، قانون اجرا شده و درگیری های کمتری گزارش شده است.بازداشت های متعدد و استفاده از دوربین های ریِل تایم، دیگری سیاست هایی است که عوامل مختلف دنبال می کنند.
بر اساس گفته های مقامات رسمی، در طول ۴ ماه گذشته هیچ زندانی در قتل یک زندانی دیگر دخیل نبوده است. جمعیت زیاد و بیش از حد زندان های برزیل، یکی از اصلی ترین دلایل خشونت و شورش در ندامتگاه های این کشور به شمار می رود. این مسئله همچنین قدرت دار و دسته های درون زندان که کنترل بخش های حاشیه ای شهرهای ریو دو ژانیرو، سائو پائولو و سائو لوییس در دستشان است را افزایش می دهد.
برزیل بعد از کشورهای آمریکا، روسیه و چین، چهارمین کشور از نظر تعداد زندانی ها به شمار می رود. جمعیت آن ها در طول ۲۰ ساله گذشته، بیش از ۴ برابر افزایش یافته و سرزمین قهوه حداقل به ۲۰۰ هزار فضای حبس نیاز دارد تا بتواند بر مشکلات مذکور فائق آید.
بازداشت گسترده خرده فروشان مواد، کمبود مشاوره حقوقی برای زندانیان و عدم وجود اراده سیاسی برای ساخت زندان های جدید، باعث شده تا چنین شرایطی به وجود بیاید.
در سال ۲۰۱۴ یک کامیون کمپرسی دزدی یکی از دیوارهای زندان را تخریب کرد و شرایط فرار زندانیان را فراهم آورد.
زندانی هایی که در زندان مانائوس به بازی فوتبال می پردازند. این مکان تا دو برابر ظرفیت خود زندانی دارد.
پلیس ضد شورش توانست شورش ۲۵ ساعته و گروگان گیری ۷ هزار نفر در زندان سائو پائولو را به کنترل خود درآورد.
در شورش سال ۲۰۰۶ زندان کادیونو که در شرق سائو پائولو قرار دارد، بیش از ۵۲ نفر کشته شدند.
افزایش نا آرامی ها در سال ۲۰۱۳ و درگیری بین گروه های مختلف در زندان، مرگ ۱۰ نفر را تنها در یک ماه در پی داشت. یک سال بعد از این ماجرا نیز ۳۶ نفر توانستند از زندان فرار کنند. هفته گذشته نیز بیش از ۶۰ زندانی در یک شورش دیگر و بر اثر کمبود آب، جان خود را از دست دادند.